அருண் — 20 வயது, கல்லூரியில் B.Sc. படிக்கிறான். Chemistry practical class எப்போதும் அவனுக்கு பிடித்தப் பாடமில்லை. ஆனால் அந்த subject-க்கே தினமும் அவன் எதிர்பார்த்து போவது ஒரே காரணம் தான் — லேப் அசிஸ்டன்ட் மாயா. மாயா சுமார் 27 வயது.
உயரம், கவர்ச்சி, சிரிப்பு — எல்லாமே கண்ணில் பட்டவுடனே எந்த இளைஞனின் மனசையும் கவரும். practical class-க்கு அவள் வரும் போதெல்லாம், அவள் தலைமுடி பக்கத்தில் விழும் பிண்ணல், சரியாக குத்திய காது கம்மல்கள், மெதுவான ப்ரியமான குரல் — அருணின் இதயம் வேகமாக துடிக்க வைக்கும்.
“அருண், burette-ல solution பூரா வரல… சரியாக concentrate பண்ணு” என்று மாயா வந்து கையை மெதுவாகத் தொட்டு சொல்லும்போது, அவனுக்கு பரவசம். அந்த ஒரு நொடியில் கூட, solution-ஐ விட அவள் விரல்கள் தான் அவன் மனசை கலங்கச் செய்தது. மெல்ல மெல்ல, practical class-க்கு அப்பாலும் மாயாவுடன் சின்னச் சின்ன உரையாடல்கள் ஆரம்பமானது. Library-ல சந்திப்பது, Chemistry lab-க்கு வெளியே பேசுவது…
ஒரு நாள் மாலை, லேப் முடிந்து எல்லோரும் போய்விட்ட பின், அருண் alone-ஆ வேலை செய்து கொண்டிருந்தான். மாயா வந்து, “என்ன, இன்னும் போகவில்லையா?” என்று கேட்டாள். அருண் புன்னகையுடன், “சரியாக finish ஆகல. நீங்க இருந்தால் தான் perfect-ஆ கற்றுக்கொள்ள முடியும்” என்றான். அவள் சிரித்தாள். அந்த சிரிப்பில் ஒரு விதமான இரகசியம் இருந்தது.
அருகே வந்தாள். “நீ எப்போவும் என்னை கவனிச்சுட்டே இருப்பேன்னு எனக்கு தெரியும்…” என்று சொன்ன அந்த ஒரு வரி, அருணின் உள்ளம் சுழன்று போனது. அந்த நொடியில், lab-இன் அமைதியில், இருவரின் பார்வைகளும் இணைந்தன. அந்த பார்வையில் attraction, அதிர்ச்சி, ஆசை — எல்லாம் கலந்திருந்தது.
மாயா மெதுவாக அருகே வந்து, அவனின் கையில் கை வைத்தாள். “படிப்பு மட்டும் இல்ல, உணர்ச்சியையும் கற்றுக்கொள்ளணும், அருண்…” அந்த வார்த்தைகள் அவனுக்குள் ஒரு புது தீயை ஏற்றின. அந்த லேப் மணியின் அமைதியில், இருவரும் அருகருகே நின்ற அந்த தருணம் — அவர்களின் மனங்களில் மறக்க முடியாத ரகசியமாக மாறிவிட்டது.
அந்த நாள் முதல், அருண் மாயாவைப் பார்த்தால் கண்கள் விலகவில்லை. மாயா கூட, அவன் பார்வையை தவிர்க்காமல், எங்கோ உள்ளுக்குள் ஒரு புன்னகையோடு பார்த்துக் கொண்டே இருப்பாள். ஒரு மழைநாள். practical முடிந்து, கல்லூரி முழுக்க வெறிச்சோடி இருந்தது. மாயா umbrella இல்லாமல் சிக்கிக்கொண்டாள். அருண் தான் மட்டும் அங்கே இருந்தான்.
“வாங்க மிஸ், என் குடைல வருங்க…” என்று சொன்னான். மாயா சற்றே தயங்கி, “நான் staff-ன், நீ student… நாம இப்படிச் சேர்ந்தா…” என்றாள். அருண் சிரித்துக் கொண்டு, “மழை staff-வா, student-வா பார்த்து பெய்யுமா?” என்றான். மாயாவுக்கும் சிரிப்பு வந்தது.
அவர்கள் இருவரும் ஒரே குடையின் கீழ் நடந்தார்கள். குடை சிறியது; இருவரின் தோள்களும் நெருக்கமாகத் தொட்டது. மழையின் குளிரும், அந்த நெருக்கத்தின் சூடும் — இரண்டுமே கலந்து, அந்த நடை ஒரு புது உணர்வை உண்டாக்கியது.
அந்த சின்ன இடைவெளியில், மாயா அவன் கையை மெதுவாகத் தொட்டாள். அருணின் உள்ளம் குலுங்கியது. அவன் பார்த்தான். அவள் பார்வை அந்த மழைத் துளிகள் போலவே, நனைந்த ஆசையோடு இருந்தது. “அருண்… இந்த உணர்ச்சியை யாரிடமும் சொல்லாதே.
இது நம்ம இருவருக்குள் மட்டும்…” என்று மாயா கிசுகிசுத்தாள். அவள் வார்த்தைகள் காதில் விழுந்தவுடனே, அருணின் மூச்சு வேகமாயிற்று. அந்த தருணத்தில், இருவருக்கும் இடையிலான தூரம் மறைந்தது. அந்த மழை நாள் — அவர்களின் வாழ்க்கையில் ஒரு ரகசிய அத்தியாயத்தின் தொடக்கம்.
அதற்குப் பிறகு, practical class-ல chemical reactions-ஐ விட, அவர்கள் இருவரின் மனங்களில் reaction-கள் தான் அதிகம். அவள் test tube-ஐ கொடுக்கும்போது, அவன் விரல்கள் அவளின் விரல்களைத் தொட்டுவிடும். microscope-ஐ adjust செய்யும்போது, அவள் முகம் அவனுக்கு மிக அருகில் வரும். ஒவ்வொரு சிறிய தருணமும், காமத்தை தூண்டும் விதமாக மாறியது.
அந்த மழை நாள் முதல், அருணும் மாயாவும் இப்போ ஒருவரை ஒருவர் பார்க்காமல் ஒரு நாளும் இருக்க முடியவில்லை. chemistry practical-க்கு மேல், அவர்களுடைய chemistry தான் தீப்பிடித்து கொண்டிருந்தது. ஒரு மாலை, கல்லூரி முழுக்க வெறிச்சோடி இருந்தது. lab-இல் சில பொருட்கள் சரி செய்ய வேண்டும் என்று மாயா சொல்லி, அருணை உதவிக்கு அழைத்தாள்.
அந்த வெறிச்சோடிய லேப் — வெளியில் மட்டும் மழை சிணுங்கும் சத்தம். உள்ளே இருவரின் மூச்சு மட்டும். மாயா shelf-ஐ எட்டிப் பொருள் எடுக்க முயன்றாள். dress-இன் பின்புறம் சற்றே தாழ்ந்து, அவள் முதுகின் வெண்மை தெரிய, அருணின் கண்கள் தப்பிக்க முடியவில்லை.
அவள் கவனித்தாள். சிரித்து, “அவ்வளவு பார்த்தா chemical reaction கெடச்சிடும்…” என்றாள். அந்த சிரிப்பு அருணை பைத்தியமாக்கியது. அவன் அருகே சென்று, அவள் கையைப் பிடித்தான். மாயா அந்தப் பிடியில் உருகிவிட்டாள். ஒரு நொடியில், அவர்கள் இருவரும் test tube, beaker, chemical எல்லாம் மறந்து, ஒருவரை ஒருவர் மட்டுமே பார்த்தார்கள்.
மாயா மெதுவாக சொன்னாள்: “அருண்… இன்னிக்கி நான் staff இல்லை… நீயும் student இல்லை… நாம இருவரும் மட்டும் தான்.” அந்த வார்த்தைகள் அவனுக்குள் அடங்கியிருந்த ஆசையை வெளிச்சம் போட்டது. அவள் அருகில் வந்தாள். அவர்களின் உதடுகள் இணைந்தன.
அந்த முத்தம் நீண்டது… மெதுவாக, தீவிரமாக, காமத்தை தூண்டும் விதமாக. அவள் விரல்கள் அவன் தலைமுடியில் விழுந்தது. அவன் கை அவள் இடுப்பை சுற்றிக் கொண்டது. மழை வெளியே வெள்ளமாகப் பெய்தது… ஆனால் உள்ளே இருவருக்கும் இடையே எரியப்போவது காமத்தின் வெப்பம். அந்த லேப் மணி, chemical reaction-களை அல்ல… அவர்கள் உடலின் reaction-ஐ சாட்சியமாகக் கொண்டது.
அந்த guest house இரவுக்குப் பின், அருணும் மாயாவும் முற்றிலும் மாறிவிட்டார்கள். பார்வையில் மட்டும் இருந்த ஈர்ப்பு, இப்போது உடலின் உந்துதலாகிப் போயிருந்தது.
கல்லூரியில் practical class-ல் யாரும் கவனிக்காத சின்ன நேரங்களில், அவர்கள் இருவரின் கண்கள் பேசின. மாயா test tube கொடுக்கும் போது, அவளின் விரல்கள் சற்றே நீண்டு அவனின் விரல்களைத் தொட்டுவிடும். அருண் notes எழுதிக் கொண்டிருந்தாலும், அவளின் perfume வாசனைக்காகவே மூச்சை ஆழமாக இழுப்பான்.
ஒரு நாள், practical முடிந்த பின், மாயா அவனை staff room பின்புறம் உள்ள பழைய corridor-க்கு அழைத்துச் சென்றாள். அங்கே யாரும் வருவதில்லை. அமைதியான, தூசிப் படிந்த இடம். மாயா சிரித்தபடி, “நீங்க book-ல படிக்கிறதேவிட, practical-ஆ கற்றுக்கொள்ளும் விஷயம் தான் அதிகம் நினைவில் நிற்கும்… இல்லையா?” என்று அவன் காதோரத்தில் சொன்னாள்.
அந்த வார்த்தைகள் அருணின் உடம்பில் மின்சாரம் போல் பாய்ந்தன. அவன் அவளின் இடுப்பை அணைத்துக் கொண்டான். மாயா அவன் மார்பில் சாய்ந்து, கண்களை மூடிக் கொண்டாள். அவளது மூச்சு வேகமடைந்தது. அவர்கள் உதடுகள் மீண்டும் இணைந்தன. அந்த corridor-யின் இருளில், அவர்களின் நிழல்கள் மட்டும் சாட்சியாக இருந்தன.
அந்த நாளிலிருந்து, அவர்களின் சந்திப்புகள் இன்னும் தீவிரமானது. சில சமயம் library மூலையில், சில சமயம் lab store room-ல், சில சமயம் மாயா விடுதி அறையில்… ஒவ்வொரு இடமும், அவர்களின் காமக் கதையை ரகசியமாகக் காப்பாற்றியது.
மாயா அருணின் காதில் அடிக்கடி கிசுகிசுப்பாள்: “இது தவறானா இருக்கலாம்… ஆனா உன்னோடு நான் உணரும் பரவசம் தான் என் வாழ்க்கையில் உண்மையானது.” அந்த வார்த்தைகள் அருணுக்கு உலகமே வெற்றியாகப் போய் விட்ட உணர்வைத் தரும். அவன் அவளைத் தழுவி, முத்தமிட்டான். அந்த முத்தத்தில் பயமும் இருந்தது, பரவசமும் இருந்தது.
ஒரு முறை, chemistry lab store-room-ல் அவர்கள் ரகசியமாகச் சேர்ந்திருந்தனர். அறை பூட்டப்பட்டிருந்தது. வெளியில் மழை சத்தம். அவள் அவன் மார்பில் சாய்ந்து, “நீ இல்லாத வாழ்க்கை எனக்கு இனி சாத்தியமில்லை…” என்று கிசுகிசுத்தாள். அருண் அவளை இறுக்கமாகத் தழுவிக் கொண்டான். அந்த நொடியில், ஆசை அவர்களை முழுதும் மூடியது. ஆனால் திடீரென்று — கதவின் கைப்பிடி சத்தம்! யாரோ திறக்க முயன்றனர்.
மாயா திடுக்கிட்டாள். அவசரமாக சீர்திருத்திக் கொண்டு, ஒரு மூலையில் chemical boxes பின்புறம் மறைந்தனர். வாசல் திறந்து, ஒரு மற்ற staff உள்ளே வந்து சில பொருட்களை எடுத்துச் சென்றார். அவர்கள் இருவரும் மூச்சை அடக்கிக்கொண்டு, இருட்டில் ஒருவரை ஒருவர் இறுக்கமாகத் தழுவிக் கொண்டிருந்தனர். அந்த பயமும், அந்த நெருக்கமும் — இரண்டுமே காமத்தை இன்னும் தீவிரமாக்கியது.
சில நாட்களில், gossip கல்லூரி முழுக்க பரவத் தொடங்கியது. “அந்த மாயா மேம்… சில students-ஓட அதிகமாகப் பழகுறாங்க போல…” என்று. மாயாவுக்கு அது செவியில்பட்டது. அவள் மனம் உடைந்தது. ஆனால் அருணிடம் வந்து சொன்னாள்: “என்ன கிசுகிசுக்கட்டும்… நான் உன்னோடு இருக்கும்போது தான் நான் உயிரோட இருக்கிற மாதிரி தோணுது.” அந்த வார்த்தைகள் அருணின் ஆசையை இன்னும் வெடிக்கச் செய்தது. அவன் அவளைத் தழுவி, “உலகம் முழுக்க எதிர்த்தாலும், நீ எனக்கு வேண்டும்” என்று சொன்னான்.
அந்த வார இறுதி, அவர்கள் மீண்டும் அந்த guest house-ல் சந்தித்தார்கள். வெளியில் மழை கோபமாகக் கொட்டியது. உள்ளே — ஆசை தீவிரமாய் எரிந்தது. அந்த இரவு — மாயா, “இனி நான் teacher இல்லை… நீ student இல்லை… நம்ம இருவரும் மட்டும் தான். எதையும் மறைக்க விரும்பவில்லை” என்றாள்.
அந்த வார்த்தைகளோடு, அவர்கள் இருவரும் ஆசையின் உச்சத்தில் மூழ்கினர். மழை இரவு முழுவதும் கொட்டியது. அந்த இரவு — அவர்களின் காதல், காமம், ரகசியம் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்த அமர்ந்த பரவசம் ஆனது.
அந்த மழை இரவுக்குப் பின், அருணும் மாயாவும் இனி ஒருவரின் வாழ்க்கையிலிருந்தும் விலக முடியவில்லை. கல்லூரி உலகம் எப்போதும் சந்தேகக் கண்களால் பார்த்தாலும், அவர்கள் ரகசியத்தை யாருக்கும் பிடிக்க விடவில்லை. practical class நடக்கும் போது, மாயா அவனிடம் solution கொடுப்பது போல செய்து, சிறிய காகிதத்தில் “இரவு 7 மணிக்கு library மூலை” என்று எழுதித் தருவாள். library-யின் அந்த மூலை, staff quarters-இன் terrace, மழை நாளில் காலியாக இருக்கும் lab… ஒவ்வொரு இடமும் அவர்களின் காதல்-காம ரகசியங்களைத் தாங்கியது.
ஒரு நாள், அருணின் தோளில் சாய்ந்து, மாயா மெதுவாகச் சொன்னாள்: “இது காதலா? காமமா? எனக்கு தெரியல… ஆனா உன்னோடு இருக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் என் உயிரோட சுவாசம் மாதிரி இருக்குது.” அவள் கண்களில் அந்த உண்மையான உணர்ச்சியைப் பார்த்த அருண், “இது காதலே மிஸ்… ஆசையோட கலந்த காதல்.
நாம யாருக்கும் தெரியாமல், நம்ம இருவருக்குள் வைத்துக்கொள்ளலாமே…” என்றான். அந்த வார்த்தைகளோடு, அவர்கள் இருவரும் மெதுவாக முத்தமிட்டனர். அந்த முத்தம், ஆசையும், காதலும் கலந்து உருவானது.
அவர்கள் உறவு வெளிச்சத்துக்கு வரவில்லை. யாருக்கும் தெரியாமல், அவர்கள் தினமும் சிறு சிறு தருணங்களில் காமமும், காதலும் பகிர்ந்து கொண்டனர். மாயா இன்னும் lab assistant-ஆகவே இருந்தாள். அருண் இன்னும் student-ஆகவே இருந்தான். ஆனால் chemistry practical-க்கு மேல், அவர்கள் இருவருக்குள் நடந்த chemistry தான் அவர்களின் வாழ்க்கையை முழுமையாக்கியது.
💫 அந்த லேப் மணி — அவர்களின் ஆசையும், காதலும், ரகசியமாக வாழ்ந்த காலத்தின் சாட்சியாக என்றும் நிலைத்தது.