எனக்கு கர்ப்பிணிப் பெண்களை மிகவும் பிடிக்கும். நான் உங்களுக்கு மசாஜ் செய்து, சாதாரண பிரசவத்திற்கு உதவவும், கர்ப்ப காலத்தில் உங்களை பாலியல் ரீதியாக திருப்திப்படுத்தவும் முடியும். கர்ப்பிணிப் பெண்கள் மசாஜ்கள் அல்லது வலி நிவாரண நுட்பங்களைப் பற்றி மேலும் அறிய ஆர்வமாக இருந்தால், [email protected] என்ற மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு எனக்கு செய்தி அனுப்புங்கள்.
உங்களின் நேரம் மற்றும் மதிப்புமிக்க கருத்துக்களுக்கு மிக்க நன்றி, எனது ஊக்கத்திற்கு உங்களிடமிருந்து மேலும் கருத்துகளை எதிர்பார்க்கிறேன். நான் பெங்களூரில் வேலை செய்கிறேன், ஆர்வமுள்ள பெண்கள் எனக்கு செய்தி அனுப்பலாம்.
ரயில் பெட்டிக்குள் கால் வைத்த கணமே ஒரு விதமான எதிர்பார்ப்பு என் நெஞ்சில் படர்ந்தது. பெங்களூரு செல்லும் பல்லாயிரம் பேர் பயணிக்கும் இந்த ரயிலில் எனக்கு என்ன காத்திருக்கிறது எனத் தெரியாமல், என் டிக்கெட்டை சரிபார்த்து என் இடத்தைத் தேடி நடந்தேன்.
என் பெயர் ஹரி, உயரமாக, சற்றே கட்டுமஸ்தான உடலுடன், முப்பதுகளை நெருங்கும் இளைஞன். ஒரு புதிய ப்ராஜெக்ட்டுக்காக பெங்களூரு செல்கிறேன். இந்த பயணம் சலிப்பூட்டாமல் இருக்க ஒரு புத்தகம் எடுத்து வந்திருந்தேன், ஆனால் என் மனம் வேறு எதையோ தேடியது.
என் பெர்த்தை அடைந்ததும், நான் அதிர்ந்து போனேன். என் எதிர்ப்புற பெர்த்தில் ஒரு பெண் அமர்ந்திருந்தாள். அவளைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் என் கண்கள் அகல விரிந்தன. முப்பதுகளின் பிற்பகுதியில் இருக்கும் அவளின் தோற்றம், லேசான அழகுடன், ஒருவித கவர்ச்சியோடு இருந்தது.
ஒல்லியான தேகம், பட்டுப் புடவையில் மேலும் மெருகேறி இருந்தது. ஆழமான நீல நிற பட்டுப் புடவை, அவளின் மெலிந்த இடுப்பைக் கட்டிக்காட்டி, மார்பகங்களை அழகாக எடுப்பாகக் காட்டியது. அவள் கூந்தல் பின்னலிடப்பட்டு, ஒரு மல்லிகைப் பூ சூடி, ஒருவித கிராமத்து நளினத்தை அவளுக்கு அளித்திருந்தது. ஆனால் அவளின் கண்களில் ஒரு நகர்ப்புற வசீகரம் தெரிந்தது.
அவள் என் எதிரே அமர்ந்திருந்தாள், ஒரு பத்திரிக்கையை படித்துக்கொண்டிருந்தாள். நான் என் பைகளை எடுத்து என் பெர்த்தில் வைத்துக்கொண்டேன். நான் வந்த சத்தம் கேட்டு அவள் தலை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். மெல்லிய புன்னகை ஒன்று அவள் உதடுகளில் அரும்பியது.
“வணக்கம்,” என்றாள் அவள் மெல்லிய குரலில். “வணக்கம்,” என்றேன் நான், என் குரல் லேசாக தடுமாறியதை நானே உணர்ந்தேன். “இந்த இடம் காலியாக இருந்ததால், கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்தேன். நீங்க தான் பயணிக்கிறீங்களா?” என்று கேட்டாள். “ஆமாம், நான் தான். ஹரி,” என்று என் கையை நீட்டினேன்.
அவள் தன் மெல்லிய கரத்தால் என் கையைப் பற்றினாள். அவள் தொட்ட மாத்திரத்தில் ஒருவித மின்சாரம் என் உடலில் பாய்ந்தது. “என் பெயர் கவிதா,” என்றாள். அவள் கரம் லேசாக, குளிர்ந்து, மென்மையாக இருந்தது. சில நொடிகள் என் கைகளை அவள் பற்றிக்கொண்டிருந்தாள். அந்தத் தொடுகை நீள வேண்டும் என்று என் மனம் ஏங்கியது.
நான் என் பைகளை ஒழுங்குபடுத்தி, என் பெர்த்தில் அமர்ந்தேன். அவள் மீண்டும் பத்திரிக்கையைப் புரட்டத் தொடங்கினாள், ஆனால் என் பார்வை அவளை விட்டு அகல மறுத்தது. அவளின் கழுத்து, புடவைக்குள் மறைந்திருக்கும் தோள்பட்டை, மெலிந்த கைகள்… எல்லாமே என் மனதில் காமத்தை தூண்டின. புடவையின் முந்தானை சற்றே விலகியிருக்க, அவளின் கழுத்தின் ஓரமும், மார்பகத்தின் ஒரு சிறு பகுதியும் என் கண்ணில் பட்டது. அவளின் மெல்லிய இடை, புடவைக்குள் அசைந்தாடியது.
“பெங்களூருவா?” என்று கேட்டேன், பேச்சைத் தொடங்க. “ஆமாம்,” என்றாள், தலையை அசைத்து. “நீங்க?” “நானும் தான். வேலை விஷயமாக,” என்றேன். “ஓ, அப்படியா? நானும் ஒரு உறவினர் வீட்டுக்கு போயிட்டு திரும்பி வரேன்,” என்றாள்.
அவளின் குரல் இனிமையாக இருந்தது. பேச்சில் ஒருவித நாணம் கலந்திருந்தது. நான் அவளைப் பார்த்தேன், அவள் தலைகுனிந்துக்கொண்டாள். அவளின் கன்னங்கள் லேசாக சிவந்திருந்தன. நான் அவளைத் தொந்தரவு செய்வதாக நினைத்துக்கொண்டே, மீண்டும் என் புத்தகத்தை எடுத்தேன். ஆனால் என் கண்கள் புத்தகத்தின் எழுத்துக்களைத் தாண்டி அவளையே சுற்றின.
ரயில் கிளம்பியது. மெல்ல மெல்ல வேகம் பிடித்தது. நான் என் புத்தகம் படிப்பதாய் பாவனை செய்தாலும், என் கவனம் முழுதும் கவிதாமீதே இருந்தது. அவள் தன் போனில் யாருடனோ பேசினாள், “ஆமாம் டா கண்ணா, வந்துட்டு இருக்கேன். அப்பா பக்கத்துல இருக்காரா? நல்லா சாப்பிட்டியா? சரிடா, வந்து கூப்பிடுறேன்” என்றாள்.
அவள் ஒரு மகனுக்கு அம்மா என்று அப்போதே புரிந்தது. என் மனம் லேசாக சோர்வடைந்தது. ஒருவேளை அவள் திருமணம் ஆனவள் என்பது என் காம எண்ணங்களுக்கு ஒரு தடைக்கல்லாய் இருக்குமோ?
ஆனால் அவளின் தோற்றம் என் மனதை விடவில்லை. மெலிந்த தேகம், ஆனால் தேவையான இடங்களில் வளைவுகளுடன், அவளின் மார்பகங்கள் புடவைக்குள் எடுப்பாகத் தெரிந்தன. அவளின் உதடுகள், லேசாக சிவந்து, பேசும்போதெல்லாம் அசைந்து, என் மனதை அலைபாயச் செய்தன.
“உங்களுக்கு எத்தனை பசங்க?” என்று கேட்டேன், ஒருவித தைரியத்துடன். அவள் என்னைப் பார்த்தாள், மீண்டும் ஒரு மெல்லிய புன்னகை. “ஒரு பையன் தான். அவன் எட்டாம் வகுப்பு படிக்கிறான்,” என்றாள். “ஓ, அப்படியா? நல்லா படிக்கிறானா?” “நல்லா படிப்பான். ரொம்ப செல்லம் அவனுக்கு,” என்றாள், ஒருவித தாய்ப்பாசத்துடன்.
அவள் திருமணமானவள், ஒரு தாயும்கூட. என் மனதில் ஒருவித தடுமாற்றம். ஆனால் அவளின் அழகு, என் மனதை மயக்கியது. நாங்கள் சிறிது நேரம் பொதுவான விஷயங்களைப் பற்றி பேசினோம். பயணம், பெங்களூரு, உணவு என பல விஷயங்கள். அவள் மிகவும் புத்திசாலித்தனமாக பேசினாள், ஆனால் ஒருவித கூச்சத்துடன்.
மாலை மயங்கத் தொடங்கியது. ரயில் வெளிச்சம் குறைந்து, ஒருவித மங்கலான ஒளியில் பெட்டி மிதந்தது. அவளின் முகத்தில் அந்த மங்கலான ஒளி பட்டு, ஒருவித மாய அழகைக் கொடுத்தது. நான் அவளை உற்று நோக்கினேன். அவளின் கண்கள், என் கண்களைச் சந்திக்கத் தயங்கின.
“நீங்க என்ன வேலை செய்றீங்க?” கவிதா கேட்டாள்.
“நான் ஒரு ஐ.டி கம்பெனியில் சாஃப்ட்வேர் இன்ஜினியரா இருக்கேன். பெங்களூருல புது ப்ராஜெக்ட் ஒண்ணுக்காகப் போறேன்,” என்றேன். “ஓ, அப்படியா? பெரிய வேலை போல,” என்றாள் கவிதா, அவளின் குரலில் ஒருவித வியப்பு. “அப்படியெல்லாம் இல்லை. சாதாரண வேலைதான்,” என்றேன், அவள் கண்களை நேருக்கு நேர் பார்த்தபடி. அவளின் மெல்லிய உதடுகள் லேசாக பிரிந்திருந்தன.
ரயிலின் அசைவு, எங்கள் இருவருக்கும் இடையே ஒருவித அண்மையைக் கொண்டு வந்தது. சாய்ந்தாடும் ரயிலில், அவளின் புடவை முந்தானை சற்றே விலகி, அவளின் மார்பகங்களின் மேடு என் கண்களுக்கு விருந்தாய் அமைந்தது. ஒரு கணம், என் மனம் கட்டுப்பாடு இழந்தது. அவளின் மெல்லிய இடை, புடவைக்குள் அசைந்தாடியது.
“காபி ஏதாவது சாப்பிடலாமா?” என்று கேட்டேன், பேச்சை மாற்ற. “வேண்டாம். இப்பதான் சாப்பிட்டு வந்தேன்,” என்றாள். “சரி, உங்களுக்கு ஏதும் வேணும்னா சொல்லுங்க,” என்றேன்.
நான் மீண்டும் என் புத்தகத்தை எடுத்தேன், ஆனால் என் மனம் முழுக்க கவிதாவை சுற்றியே இருந்தது. அவள் என் பக்கமாக சாய்ந்து, ஜன்னல் வழியாக வெளியே இருட்டை வெறித்துப் பார்த்தாள். அவளின் மெல்லிய கழுத்து, காதில் அணிந்திருந்த சிறு கம்மல், எல்லாமே என் கவனத்தை ஈர்த்தன. அவளின் கூந்தலில் இருந்து வந்த மல்லிகைப் பூ வாசனை, என் நாசிகளில் படர்ந்து, ஒருவித மயக்கத்தை அளித்தது.
சிறிது நேரம் அமைதி நிலவியது. ரயில் பெட்டிக்குள் பயணிகள் மெல்ல மெல்ல உறங்கத் தொடங்கினர். வெளிச்சம் குறைந்து, ஒருவித அரைகுறை இருள் எங்களைச் சூழ்ந்தது. இதுதான் சரியான தருணம் என என் மனம் சொல்லியது.
“கவிதா,” என்றேன் மெதுவாக. அவள் என் பக்கம் திரும்பினாள், அவளின் கண்கள் இருளில் மின்னின. “என்ன?” “நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க,” என்றேன், தயக்கமின்றி. அவள் முகம் சிவந்தது. தலைகுனிந்தாள்.
“அப்படியெல்லாம் இல்லை,” என்றாள் மெல்லிய குரலில். “உண்மைய சொல்றேன். இந்த புடவையில, நீங்க ஒரு தேவதை மாதிரி இருக்கீங்க,” என்றேன், என் குரலில் ஒருவித ஏக்கத்தை வெளிப்படுத்தி.
அவள் என் கண்களைச் சந்திக்கத் தயங்கினாள். அவளின் நீண்ட இமைகள், கன்னங்களில் நிழல் படர, ஒருவித கூச்சத்துடன் அமர்ந்திருந்தாள். நான் மெல்ல என் கையை நீட்டி, அவள் கையைப் பற்றினேன். அவளின் கரம் குளிர்ந்து, மென்மையாக இருந்தது. ஒரு கணம் அவள் கையை இழுத்துக்கொள்ள நினைத்தாள், ஆனால் நான் விடவில்லை. என் விரல்கள் அவளின் மெல்லிய விரல்களை கோர்த்துக்கொண்டன.
“உங்களுக்கு கல்யாணம் ஆகி ரொம்ப நாளாச்சா?” என்று கேட்டேன், என் குரல் லேசாக தணிந்திருந்தது.
“பதினேழு வருஷமாச்சு,” என்றாள், என் கையைப் பற்றியபடி. “இவ்வளவு அழகா இருக்கீங்க, உங்க கணவருக்கு அதிர்ஷ்டம் தான்,” என்றேன். அவள் உதடுகளில் ஒரு புன்னகை அரும்பியது, ஆனால் அதில் ஒருவித சோகம் கலந்திருந்தது. “அப்படியெல்லாம் இல்லை ஹரி. வாழ்க்கை எப்போதும் நாம் நினைச்ச மாதிரி இருக்காது,” என்றாள்.
அவளின் குரலில் இருந்த ஏக்கம், என் மனதில் ஒரு புதிய நம்பிக்கையை விதைத்தது. ஒருவேளை அவளும் ஏதோ ஒருவித தனிமையில் இருக்கிறாளோ? என் விரல்கள் மெல்ல அவளின் உள்ளங்கையை வருடின. அவளின் கை லேசாக நடுங்கியது.
“உங்க கணவர் நல்லா பார்த்துப்பாரா உங்களை?” என்று கேட்டேன், சற்று துணிச்சலுடன். அவள் தலைகுனிந்தாள். “அவர் நல்லவர்தான். ஆனா… சில விஷயங்கள் பேச முடியாது ஹரி. நீங்க பொண்ணுங்க வாழ்க்கைய புரிஞ்சுக்க மாட்டீங்க,” என்றாள், அவளின் குரல் சற்றே தணிந்திருந்தது.
அவளின் பேச்சில் ஒருவித சோர்வு தெரிந்தது. நான் மெல்ல என் கையை அவள் தோள் மீது வைத்தேன். அவளின் மெல்லிய தோள்பட்டை, புடவைக்குள் அசைந்தது. அவளின் உடல் லேசாக நடுங்கியது.
“எனக்கு புரியும் கவிதா. சில தனிமைகள், சில ஆசைகள்… அதெல்லாம் எல்லாருக்கும் இருக்கும்,” என்றேன், என் குரலில் ஒருவித ஆறுதலை, ஒருவித அழைப்பை கலந்தேன். அவள் என் பக்கம் திரும்பினாள். அவளின் கண்கள், இருளில் மின்னின. நாங்கள் இருவரும் ஒருவரையொருவர் உற்று நோக்கினோம். ரயிலின் சத்தம், எங்கள் இருவரின் இதயத் துடிப்பை மறைத்தது.
“இப்போ ஏன் இதெல்லாம் பேசுறீங்க?” என்று கேட்டாள் கவிதா, அவளின் குரலில் ஒருவித தயக்கம் கலந்திருந்தது. “நீங்க தனிமையா இருக்கிற மாதிரி தெரிஞ்சுது. உங்க கண்ணுல ஒருவித ஏக்கம் இருக்கு. நான் அதை புரிஞ்சுக்கிறேன்,” என்றேன், அவளின் கன்னத்தை மெல்ல வருடினேன்.
அவள் கண்மூடினாள். என் தொடுகை அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது என உணர்ந்தேன். என் விரல்கள் மெல்ல அவளின் கன்னத்தில் இருந்து கழுத்துக்கு இறங்கின. புடவைக்குள் மறைந்திருந்த அவளின் கழுத்து, என் விரல்களின் சூட்டை உணர்ந்தது. அவளின் உடல் லேசாக சிலிர்த்தது.
“ஹரி… இது தப்பு,” என்றாள், அவளின் குரல் நடுங்கியது. “தப்பா? அன்பு செய்றது தப்பா கவிதா?” என்று கேட்டேன், என் குரலில் ஒருவித காதலை நிரப்பி. “உங்களை பார்த்ததில் இருந்து என் மனசு உங்ககிட்ட தான் இருக்கு. இந்த ரயிலில் ஒரு விபத்து மாதிரி நான் உங்களை சந்திச்சது. இதுக்கு ஏதோ ஒரு அர்த்தம் இருக்குன்னு தோணுது.”
அவள் என் கையைப் பற்றினாள், அவளின் விரல்கள் என் விரல்களை அழுத்தின. அவளின் கண்கள் என் கண்களைச் சந்தித்தன. அந்த கண்களில் ஒருவித ஆசை, ஒருவித பயம், ஒருவித தடுமாற்றம்.
“நான் ஒரு அம்மா… எனக்கு ஒரு பையன் இருக்கான்,” என்றாள், அவளின் குரலில் ஒருவித வலி. “எனக்குத் தெரியும் கவிதா. அதனால என்ன? நீங்க ஒரு பொண்ணு, உங்களுக்கும் ஆசைகள் இருக்கும். ஒரு அம்மான்னா அவங்களுக்கு ஆசைகள் இருக்கக்கூடாதா என்ன?” என்றேன்.
நான் மெல்ல என் முகத்தை அவளின் முகத்துக்கு அருகில் கொண்டு சென்றேன். அவளின் மூச்சுக்காற்று என் முகத்தில் பட்டது. அவளின் உதடுகள், என் உதடுகளுக்கு அருகில் இருந்தன. நான் மெல்ல அவளின் உதடுகளை பற்றினேன். ஒரு மெல்லிய, நாணமான முத்தம். அவள் முதலில் தயங்கினாள், பிறகு அவளின் உதடுகள் என் உதடுகளுடன் இணைந்து கொண்டன.
அந்த முத்தம் நீடித்தது. அவளின் உதடுகள், ஒருவித சுவையுடன், என் மனதை மயக்கின. நான் அவளின் இடுப்பை மெல்ல என் கைகளால் பற்றினேன். அவளின் மெல்லிய இடை, என் கைகளுக்குள் அடங்கியது. புடவைக்குள் அவளின் உடல் சிலிர்த்தது.
“ஹரி… யாராவது பார்த்துட்டா?” என்றாள், முத்தத்தில் இருந்து விலகி. “யாரும் பார்க்க மாட்டாங்க. எல்லாரும் தூங்கிட்டாங்க,” என்றேன், என் குரலில் ஒருவித உறுதியுடன். “பயப்படாதீங்க.”
மீண்டும் என் உதடுகள் அவளின் உதடுகளை பற்றின. இந்த முறை முத்தம் ஆழமானது. அவளின் நாக்கு என் நாக்குடன் இணைந்து விளையாடியது. என் கைகள் அவளின் இடுப்பை வருடின. புடவைக்குள் அவளின் மெல்லிய வயிறு, என் விரல்களுக்கு அடியில் அசைந்தது.
நான் மெல்ல அவளை என் பக்கமாக இழுத்தேன். அவளின் உடல் என் உடலுடன் ஒட்டிக்கொண்டது. அவளின் மார்பகங்கள் என் மார்பில் அழுத்தமாகப் பதிந்தன. புடவையின் மெல்லிய துணி, எங்கள் இருவரின் உடல்களுக்கும் இடையே ஒருவித தடையாய் இருந்தது.
“கவிதா… எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு,” என்றேன், அவளின் காதருகில் கிசுகிசுத்தேன். அவள் என் காதில், “எனக்கும் உங்களை பிடிச்சிருக்கு ஹரி,” என்றாள், அவளின் குரல் மெல்லியதாக, காமத்துடன் கலந்திருந்தது.
நான் மெல்ல அவளின் கழுத்தில் முத்தமிட்டேன். அவளின் மெல்லிய கழுத்து, என் உதடுகளின் சூட்டை உணர்ந்தது. அவள் தன் தலையை பின்னுக்கு சாய்த்தாள், என் முத்தங்களுக்கு வழிவிட்டாள். என் கைகள் அவளின் முதுகை தடவின. புடவையின் மெல்லிய துணி, என் விரல்களுக்கு அடியில் அசைந்தது.
“உங்க மனசுல என்ன இருக்கு கவிதா?” என்று கேட்டேன், என் குரலில் ஒருவித ஏக்கத்துடன். “தெரியல ஹரி… இப்போ இங்க நடக்கிறது எல்லாம் எனக்கு புதுசா இருக்கு,” என்றாள், அவளின் மூச்சு சீராக இல்லை. “ஆனா… எனக்கு இது வேணும்னு தோணுது.”
அவளின் ஒப்புதல், என் மனதில் ஒருவித தைரியத்தை அளித்தது. நான் மெல்ல அவளின் புடவையின் முந்தானையை விலக்கினேன். அவளின் மார்பகங்கள், ஜாக்கெட் அணிந்திருந்த போதிலும், எடுப்பாகத் தெரிந்தன. நான் மெல்ல அவளின் ஜாக்கெட்டின் கொக்கிகளை அவிழ்க்கத் தொடங்கினேன். அவளின் கைகள் நடுங்கின, ஆனால் அவள் தடுக்கவில்லை.
ஒரு கொக்கி, இரண்டு கொக்கிகள்… மெல்ல மெல்ல அவளின் ஜாக்கெட் விலகியது. உள்ளே, ஒரு மெல்லிய ப்ரா, அவளின் மார்பகங்களை இறுக்கிப் பிடித்திருந்தது. நான் மெல்ல ப்ரா கொக்கிகளையும் அவிழ்த்தேன். அவளின் மார்பகங்கள், ப்ரா விலகியதும், சுதந்திரமாய் அசைந்தாடின. மெல்லிய, வெண்மையான, கன்னிப்பால் சுரந்திருக்காத, ஆனால் அழகிய மார்பகங்கள். அவளின் நிப்பிள்கள், இருளில் லேசாக துருத்திக்கொண்டு இருந்தன.
நான் மெல்ல அவளின் மார்பகங்களை என் கைகளில் ஏந்தினேன். அவை மென்மையாகவும், வெதுவெதுப்பாகவும் இருந்தன. அவளின் நிப்பிள்களை என் கட்டை விரலால் வருடினேன். அவள் தன் கண்களை மூடினாள், அவளின் உடலில் ஒருவித சிலிர்ப்பு.
“ஹரி… மெதுவா,” என்றாள், அவளின் குரல் காமத்தில் தணிந்திருந்தது. நான் மெல்ல என் உதடுகளை அவளின் நிப்பிள்களில் பதித்தேன். மெதுவாய் சப்பினேன். அவளின் உடல் நடுங்கியது. அவள் என் தலைமுடியைப் பிடித்துக்கொண்டு, என் வாய்க்குள் அவளின் நிப்பிள்களை மேலும் அழுத்தினாள்.
ரயிலின் சீரான அசைவு, எங்கள் இருவரின் காம லீலைகளுக்கு ஒருவித தாளமாக இருந்தது. நான் ஒரு மார்பகத்தை சப்பிக்கொண்டே, இன்னொரு மார்பகத்தை என் கைகளால் பிசைந்தேன். அவள் தன் உடலை என் மீது அழுத்தினாள்.
“ஹரி… எனக்கு பயமா இருக்கு,” என்றாள், அவளின் குரலில் ஒருவித ஏக்கமும், பயமும் கலந்திருந்தன. “பயப்படாதீங்க கவிதா. நான் உங்களைப் பார்த்துக்கிறேன்,” என்றேன். “இன்னும் ஒரு சில நாள்ல நான் பெங்களூரு போயிடுவேன். அப்புறம் நீங்க உங்க வாழ்க்கையில இருப்பீங்க. இது ஒரு கனவு மாதிரி நினைச்சுக்கோங்க.”
அவள் என் கண்களைப் பார்த்தாள். அவளின் கண்களில் ஒருவித முடிவெடுக்கும் தன்மை தெரிந்தது. “எனக்கு குழந்தை இருக்கான். எனக்கு இந்த நேரத்துல குழந்தை தங்க வாய்ப்பு இருக்கு ஹரி. இது என் fertile period,” என்றாள். நான் அதிர்ந்து போனேன். அவள் அறிந்தே இந்த ஆபத்தை எடுக்கிறாள். இது ஒருவித தீவிரம்.
“உங்களுக்கு தெரியுமா?” என்று கேட்டேன். “ஆமாம். எனக்குத் தெரியும். ஆனா… எனக்கு இது வேணும்னு தோணுது ஹரி. இந்த ஒரு நாள் எனக்கு எல்லாத்தையும் மறந்து சந்தோஷமா இருக்கணும்,” என்றாள், அவளின் குரலில் ஒருவித உறுதியுடன்.
அவளின் இந்த ஒப்புதல், என் மனதில் ஒருவித வெறியைத் தூண்டியது. நான் மெல்ல அவளின் புடவையை இடுப்பில் இருந்து அவிழ்க்கத் தொடங்கினேன். அவள் என் கைகளுக்கு வழிவிட்டாள். மெல்ல மெல்ல அவளின் புடவை விலகியது. உள்ளே, ஒரு மெல்லிய பாவாடை. அதையும் மெல்ல அவிழ்த்தேன். அவளின் மெல்லிய இடை, என் கண்களுக்கு விருந்தாய் அமைந்தது.
அவள் ஒரு சிறிய, மெல்லிய உள்ளாடை அணிந்திருந்தாள். நான் மெல்ல அவளை என் பக்கமாக சாய்த்து, அந்த உள்ளாடையையும் அகற்றினேன். அவளின் மெல்லிய கால்கள், என் கண்களுக்கு விருந்தாய் அமைந்தன. அவளின் யோனி, மென்மையான, மிருதுவான, சுத்தமான ஒரு மலர் போல இருந்தது. லேசாக முடி இருந்தது, ஆனால் அது அவளின் அழகை மேலும் அதிகரித்தது.
நான் மெல்ல என் கைகளால் அவளின் யோனியைத் தடவினேன். அவள் தன் கண்களை மூடினாள், அவளின் உடலில் ஒருவித சிலிர்ப்பு. நான் மெல்ல என் விரல்களை அவளின் பெண்மைக்குள் செலுத்தினேன். அவள் ஒருவித இன்ப ஓசையை எழுப்பினாள்.
“ஹரி… மெதுவா,” என்றாள், அவளின் குரல் காமத்தில் தணிந்திருந்தது. நான் மெல்ல என் விரல்களை உள்ளே மேலும் ஆழமாக செலுத்தினேன். அவளின் உடல் முழுவதும் ஒருவித சிலிர்ப்பு. அவள் என் உதடுகளை பற்றினாள், ஒரு ஆழமான முத்தம்.
நான் மெல்ல என் பேன்ட்டின் பட்டனை அவிழ்த்து, என் ஆணுறுப்பை வெளியே எடுத்தேன். அது விரைப்புடன், அவளுக்காக காத்திருந்தது. அவள் ஒரு கணம் அதைப் பார்த்தாள், அவளின் கண்களில் ஒருவித ஆச்சரியம்.
“இவ்வளவு பெருசா இருக்கே ஹரி,” என்றாள், அவளின் குரலில் ஒருவித வியப்பு. “உங்களுக்காகத்தான்,” என்றேன், என் குரலில் ஒருவித காமத்துடன்.
நான் மெல்ல என் ஆணுறுப்பை அவளின் யோனிக்கு அருகில் கொண்டு சென்றேன். அவள் என் இடுப்பைப் பற்றினாள். மெல்ல என் ஆணுறுப்பை அவளின் பெண்மைக்குள் செலுத்தினேன். முதலில் ஒருவித இறுக்கம், பிறகு மெல்ல மெல்ல அது உள்ளே சென்றது. அவள் ஒருவித இன்ப ஓசையை எழுப்பினாள்.
“அம்ம்ம்ம்… ஹரி…” என்றாள், அவளின் குரல் காமத்தில் தணிந்திருந்தது.
இந்த கதை உங்களுக்கு பிடித்திருந்தாலோ அல்லது உங்கள் கர்ப்ப பாலியல் அனுபவத்தைப் பற்றி பகிர்ந்து கொள்ள விரும்பினாலோ எனக்கு மெசேஜ் செய்யவும். சலிப்பை உணரும் கர்ப்பிணி பெண்கள் கூட [email protected] கு செய்தி அனுப்பலாம்…